การที่พวกเราพบกันเป็นด้วยเหตุว่าпรรม มันไม่ใช่บังเอิญ

[Prichas]

แขน ร ม นั้นจะพาคนทั้งคู่มาเจอกันในช่วงเวลาหนึ่ง รวมทั้งถ้าเกิดหมดก ร ร ม ไม่อย ากจากคงจะจำเป็นต้องจาก

สิ่งไหนที่พวกเราทำมา ไม่อย ากพบก็จำเป็นต้องเจอ ไม่อย ากจากก็จำเป็นต้องจาก นี่แหละครึ้ม ที่เรียกว่า ก ร ร ม


โดยเหตุนี้ การที่เราโดน ปฏิบัติ จากผู้อื่น ไม่ใช่เรื่องบังเอิญ มันได้ผลสำเร็จของมือ ร ม ที่เราทำมาก่อนนี้


ถึงจะเป็นเรื่องที่พิสูจน์ได้ย าก เนื่องจากว่าอยู่นอกจากวิสัยของคน ที่จะรับรู้ได้

เหมือนแร งโน้มถ่วง ที่ดึงเราไว้บนพื้นแผ่นดินโดยที่พวกเราไม่รู้สึกตัว หรืออากาศ ถึงจะไม่เห็นซึ่งก็มีอยู่จริง

เว เกลื่อนกลาดร ร ม ก็เช่นเดียวกัน ทุกความประพฤตินั้นมีผลลัพธ์อยู่แล้ว ถึงพวกเราจะเชื่อหรือไม่ก็ตาม

เมื่อพวกเราทราบแล้ว ไม่อย ากที่จะสร้างกร ร ม กับเขาต่อไป ไม่อย ากให้เขามาทำร้ ายอีก

เราก็จะต้องหัดที่จะยกโทษ ปล่อยเขาออกจากหัวใจ เลิกสร้างมือ ร ม

ส่วนตัวเขาจะสำนึกมั้ย ให้คิดซะว่า พวกเรายกโทษเราได้บุญ


ส่วนเขาก็คงจะได้รับแขน ร ม ที่เขาทำ โดยที่เราไม่มีส่วนเกี่ยวพันอะไรก็ตามกับเขา

เหมือนคำที่ว่า "บุญคนไหนกัน..กร ร ม มัน"

ตามหลักคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ท่านตรัสไว้ว่า ความบังเอิญนั้นไม่มีจริง

ด้วยเหตุว่าทุกสิ่งล้วนควรจะมีที่มาที่ไป นั่นเป็น ตัวแขน ร ม ที่นำพามา

แต่ว่าเมื่อพามาพบกันแล้ว จากนั้นเป็น เราเองจะเป็นคนกำหนด

กำหนดให้ดีก็ร่วมกันทำดี จะกำหนดให้มันแ ย่ ก็ทำร้ ายซึ่งกันและกัน ก็อยู่ที่เรา

การพบเจอกันในตอนนี้ เป็นผลของมือ ร ม ในสมัยก่อนก่อนหน้าที่ผ่านมา

แต่ว่าชีวิตจะเป็นอย่างไร ในอนาคต คือผลของมือ ร ม ที่เราทำในวันนี้
пรรม
ขอบคุณบทความจาก https://freelydays.com/13571/