ฝึกฝนเดินลำพังถ้าหากไม่มีใครจะได้เดินด้วยตัวเองได้

[Beer625]

กำแน่นเท่าใดก็สู ญ เ สี ย มากมายเพียงแค่นั้น

อย่างกับ การกำทรายนั่นแหละ ยิ่งคุณกำแน่นทรายก็ตกออกมาจากมือมากมายแค่นั้นที่ควรจะ

ถนอมควรรู้ถนอม เพราะว่า เมื่อใดที่คุณ สู ญ เสียไปสิ่งนั้น คนนั้นบางทีอาจเป็นสิ่งล้ำค่าที่ทำให้


คุณเ จ็ บ ป ว ด รวมทั้งเสียใจที่สุดก็เป็นไปได้เมื่อใด ที่รู้สึกหมดกำลังใจแม้อย า กร้องไห้ก็


ร้องออกมาเถอะแต่เมื่อร้องจนหนำใจแล้ว ก็จำเป็นต้องลุกขึ้นยืนยืด อีกรอบให้ได้

ความซาบซึ้งชดเชยความสัมพันธ์มิได้

ใครก็ตาม เพื่อนหรือคนแ ปลกหน้าคุณจะต้องศึกษาที่จะยิ้ม แม้ในใจจะร่ำไห้ครวญคราง

สักเพียงใดเพราะเหตุว่ามนุษย์ทุกคนต่างมีความเห็นแก่ ก็เลยอย่ า ไปมุ่งหวังว่าจะมีคนไหนกันแน่ดี

ต่อคุณโดยปราศจากเงื่อนไขถ้าหากใครสักคนไม่มีค่าเพียงพอให้ท่านถนอม ก็จำต้องฝึกฝนปล่อย

ฝึกฝนวาง ฝึกทิ้ง

อย่ า เลือกคบผู้ที่รูปร่างหน้าตา

ต้องเรียนรู้ที่จะสรรเสริญคนที่ความสามารถ และถ้าหากคุณรู้สึกว่าตนเองสู้ผู้อื่นเขาไม่ได้อย่ า

ได้น้อยใจ เนื่องจากว่าคุณ ก็เป็นคนเดินดินเหมือนผู้อื่นธรรมดา

พ่อแม่คือผู้ที่รักแล้วก็ประสงค์ดีต่อคุณเยอะที่สุด

อย่ า คิดถึงท่านเฉพาะตอนไม่มีเงิน อย่ า คิดว่าในสายตาพ่อแม่ คุณยังเป็นเด็ ก

อยู่ตลอดเวลาอันนี้ก็ถูก ถูกในมุมของพ่อแม่แต่ว่าไม่สงส ารพ่อแม่หรอ ที่มีลูกไม่รู้โตสักครั้ง

ไม่มีอะไรเหมือนเดิม

เนื่องจากว่าทุกสิ่งแปรไปทุกเมื่อทุกนาที อย่ า เอาวิธีการเก่าๆมาแก้ไขปัญหา คนสองคน

รักกันอาจไม่ได้อยู่ร่วมกันตลอดเวลา อย่ า เอาแต่พร่ำเพ้อ อย่ า มัวแต่เรียกร้อง พราะ


สิ่งนี้อาจเป็นชนวนที่ทำให้คนสองคนห่างไกลกันมากกว่าเดิม

หนทางของชีวิตนั้นย า วไกล

ควรศึกษาที่จะเดินลำพังบ้าง เผื่อวันใดที่บุคคลอื่นมิได้พอใจคุณอย่างเดิม ก็ไม่ต้องเสียใจ

เพราะว่าทุกคนต่างมีเส้นทางของชีวิตที่ต้องเ ดินเช่นเดียวกัน ไม่มีใครเดินเคียงคู่คุณไปจนกระทั่ง

ที่หมาย อย่ า ให้ผู้ใดคนใดคนหนึ่งหรือเรื่องราวใดเรื่องราวหนึ่ง เปลี่ยนเป็นทั้งผองใน

ชีวิตคุณความโชคร้ายของผู้คน ถือกำเนิดขึ้นจากการรังเกียจที่จะอยู่เพียงลำพัง
อยู่คนเดียว
ขอบคุณบทความจาก https://freelydays.com/13363/
คำค้นหา : พึ่งพาตัวเอง