ยุบวงไหมแม่นกน้อย ตอบแล้วหลัง สูญเสียผู้ก่อตั้ง

[fairya]

ภายหลังที่วงการหมอลำสูญเสีย บิดาหลอด ผัวของ แม่ นกน้อย อุไรพร ผู้จัดตั้งวงดนตรีหมอลำมีชื่อเสียงเสียงอิสาน ในวัย 71 ปี ตอนวันที่ 12 เดือนเมษายน ก่อนหน้านี้ในบ้านตองห้า บ้านพักเสียงอิสาน จังหวัดอุดรธานี หลังจากเจ็บป่วยหลายโรครุมเร้า

ล่าสุด "แม่นกน้อย" ได้ออกมาเปิดใจในรายการโต๊ะหนูแหม่ม กับพิธีกรตัวแม่ หนูแหม่ม สุริวิภา ถึงการสูญเสียคราวนี้ของแผนกเสียงอิสาน รวมทั้งวงจะไปต่อยังไง เดินหน้าหรือต้องหยุดเอาไว้เพียงเท่านี้ในวันที่ไม่มีเสาหลักแล้ว
เมื่อสูญเสียเสาหลัก วงจะยังไปต่อยังยังไง?

ช่วงนี้วงยังเดินอยู่ ถ้าเกิดเรามีภารกิจพิเศษทราบดีว่าจะดูแลที่วง ซึ่งพวกเราก็กลับมาเล่นคอนเสิร์ตดังเดิม ในความรู้สึกของเราหลังจากที่ห่างหายไปแวะเวียนเลิศป๊ะป๋า ซึ่งบางการแสดงดนตรีก็ไม่ได้ไป ยังไม่คุ้นชินกับพวกเราแม้กระนั้นของผู้ชมที่มองเรา แม้กระนั้นพวกเราก็รู้ว่าแววตาของเขาด้วยพลังเชื่อถือที่มองเรา ทุกคนก็เข้ามาให้กำลังใจภายหลังที่ออกไปหน้าเวที เราก็รู้สึกเวิ้งว้างมากมายในวันที่ไม่มีพ่อ

อยู่ด้วยกันมากี่ปี?

ตลอด 48 ปีที่อยู่ด้วยกันมาก็เท่าอายุวงเสียงอิสาน

พ่อป่วยหนักเป็นอะไร?

ก็ป่วยดังที่เราเห็นตามข่าว เป็นมาเป็นเวลานานมาก แล้วก็ล่าสุดโรคเบาหวานความดัน ซึ่งก็ดูแลตัวเองหาหมอตามที่แพทย์นัด แต่บิดาดื้อด้วยเหตุว่าหมอนัดไม่ค่อยจะไป แต่ว่ายาที่คุณหมอให้มาเค้าก็จะซ่อนไว้และก็ซื้อรับประทานเอง ไม่ยอมไปให้แพทย์ตรวจ แต่เพียงพอยาหมดก็เอายาแบบอย่างไปซื้อมากินเอง โดยไม่มีกลับไปเช็กสุขภาพตนเองว่าความดันคืออะไร โรคเบาหวานเป็นอย่างไร วันนั้นอาการที่เขาเป็นเราเริ่มจิตตกไม่ไหว แล้วคือท้องร่วงอย่างแรงไม่หาย แต่ว่าเขาก็ใจแข็งไม่อยากไปหา พวกเราก็ติดต่อทางโรงหมอให้รถโรงพยาบาลมารับเค้าเลย แต่ท่านก็ยังดื้อไม่ยอมไปแบบเหนื่อย เค้าก็ยังกล่าวว่าผู้ใดกันสั่ง ผมไม่ไปนะบิดาไม่ไปนะ ยังมาว่าแม่อีกคือเค้าใจแข็งสุดๆซึ่งแผลที่เท้าเนื้อก็เริ่มดำขึ้นมาเรื่อยๆและสังเกตว่ามันเปลี่ยนไปจากปกติ เขาก็ยังมาบอกว่าตัดก็ตัดที่บ้านได้ คือไม่ต้องการที่จะไปโรงหมอ

ท่านได้สั่งเสียอะไรไหม?

เป็นท่านติดเชื้อในกระแสเลือด ติดเชื้อโรคในปอด ตอน 3 วันก่อนจากไปก็ยังคุยกันได้ ก็ยังรู้เรื่อง จะอ้อนเราตลอดไม่อยากให้พวกเราไปคอนเสิร์ต
ตลอด 48 ปี เริ่มต้นไปพบกันได้อย่างไร?

คราวก่อนท่านคือพิธีกรแล้วก็เราเป็นนักร้องก็ได้ทำงานด้วยกัน เราก็มาจากจังหวัดศรีสะเกษมาตัวคนเดียว ด้วยคำปรามาสว่าพวกเราจะไปได้ซักกี่น้ำ ซึ่งป๊ะป๋าก็บอกว่าช่างเถอะสักครู่ผมจะดูแลดูใจกันมา ซึ่งมาเป็นภาควิชาเสียงอิสานช่วงแรกก็ตั้งเป็นวงดนตรีของ นกน้อย อุไรพร ซึ่งเราก็มาเปลี่ยนแปลงจับกลุ่มหมอลำเล่นยันแจ้งเลย ซึ่งในตอนนั้นพ่อก็วางหมากให้เรา แล้วพวกเราจะต้องเดินตามมาของเขา ด้วยเหตุว่าเราก็ทำอะไรไม่เป็นเลยพวกเราจำเป็นต้องฝึกฝนรำ เพื่อจะได้เป็นตัวเอกของวงพวกเราถึงจะสามารถดูแลคนอื่นๆได้ และก็การดำรงชีวิตก็ซวดเซตลอด จนกระทั่งคุณแม่ของพวกเรามาเยี่ยมท่านก็บอกว่าจ่ายอย่างไรถ้าหากไม่รอดจะเอาลูกของเรากลับบ้านแล้วนะ ซึ่งป๊ะป๋าก็บอกว่าผมต้องการมีทุนสักตั้งหนึ่ง และก็ในขณะนั้นเอาที่นาไปเข้าแบงก์รวมทั้งได้มา 300,000 ได้มาเป็นทุนสำหรับการสร้างแผนกเสียงอิสาน ซึ่งมีเสียงตอบรับที่ดี แต่อุปสรรคก็จำนวนมากด้วยเหมือนกัน เพราะว่าพวกเราเป็นหัวหน้าหญิง เซนส์ก็มีทุกครั้งมบางคนที่ไม่เปิดใจยอมรับพวกเราเนื่องจากว่าเราเป็นหญิง บางคนเป็นเค้าไม่เอาเลยซึ่งพ่อก็ไม่ยุ่งเค้าก็บอกให้พวกเราสะสางเอง ถ้าเกิดคุณมีอดทนควรทำลงได้อย่างไร ซึ่งเราก็แบ่งภาระหน้าที่กันเลย

แต่ว่าก็พิสูจน์ตัวเองทำให้เสียงอิสานเป็นตำนานได้?

ที่คุณพ่อไม่ยินยอมขึ้นเวที เพราะว่าเค้าเป็นคนขวยเขินมากเค้ารังเกียจออกสื่อแต่อาจจะเป็นไปได้ว่าจะมีบ้าง ซึ่งวันไหนที่ลูกในทีมมีปัญหา เขาก็ออกไปหน้าเวทีเพื่อเซอร์ไพรส์สำหรับการขจัดปัญหา ซึ่งวันไหนที่พ่อขึ้นเป็นเป็นภาพที่หาดูยากมาก เด็กทุกคนก็จะกลัวป๊ะป๋าเนื่องจากเขาเป็นคนเสียงดัง

วันนี้ที่ไม่มีพ่อแล้วเรารู้สึกยังไง?

ก็รู้สึกว่าเคว้งคว้างมาก และไม่ต้องการใช้คำว่าพลาดเลย เนื่องจากคุณพ่อไม่ได้อยากต้องการรักษาตัวเอง เพราะว่าท่านกลัวเป็นภาระหน้าที่ของแม่ ซึ่งพวกเราก็ไปบนที่แหน่งใดก็ได้ให้คุณพ่อกลับมาแข็งแรงได้ แม้กระนั้นการที่จะบนเขาจำต้องทำการรักษาเช่นเดียวกัน พอเพียงเข้าวันที่ 5 ม.ย. เขาก็ขอเราว่าเสียงอิสานไม่มี นกน้อย อุไรพร ไม่ได้นะ ควรจะมี ซึ่งเขาก็สั่งเสียให้เราไม่ให้ทิ้งวงเสียงอิสาน แล้วหลังจากนั้นก็จำเป็นต้องสานต่อให้ได้ด้วยหัวใจที่แข็งแรงมากเพิ่มขึ้นแต่ละวันๆ.

แม่นกน้อย
ขอบคุณข้อมูลจาก https://freelydays.com/13913/
Tags : นกน้อย อุไรพร