เห ตุุผลที่ไม่ควรยื้อคนหมดใจแล้ว

[fairya]

ก่อนที่จะยื้อใครซักคนไว้อย ากให้ทดลองอ่ า น

เคยคิดที่จะรักษาความข้องเกี่ยวต่างๆไว้ กระทั่งท้ายที่สุดก็ยอมปล่อยไป เพราะมันคงมีแต่ว่าพวกเราที่อย ากให้รักษาทุกอย่ างอย่างเดิม

"ในขณะ ที่เราพย าย ามทำให้ รักคราวนี้อยู่ถัดไปได้ เขาก็พย าย ามทำทุกอย่ างเพื่อรักคราวนี้มันจบลงเหมือนกัน"


‪ความเกี่ยวเนื่องที่สวนกัน มันก็เปรียบ เชือก ที่ต่างฝ่ายก็ดึงไปคนละทาง ทางหนึ่งเป็นของ "คนที่ยังรักอยู่"


ส่วนอีกทางหนึ่งเป็น "ผู้ที่พร้อมจะไป" เนื่องจากทุกคนมีเห เหม็นตุผล ที่จะดึงมันก็เลยส่งผลให้เกิดการประลอง

‬ ‪ผู้คนจำนวนมากคงจะคิดสินะว่า คนไหนกันแน่ที่ดึงเชือกเข้ามาตัวเองได้มากทุกที่สุดจะเป็นฝ่ายชนะ

ถูกคนที่ชนะคนคือที่ดึงเชือกเข้าพบตัวเองได้มากที่สุด ซึ่งก็คือผู้ที่พย าย ามทำตามเห ตุๆผลตนเองได้

แต่อย่ าลืมดูกลับไปดูมือที่ดึงมันมีอีกทั้งเ ลื อ ดและแผลจากดึงสิ่งที่พวกเราทำ

‪หัวข้อนี้สอนให้ทราบว่า มันไม่มีความสำคัญหรอกว่าเราจะเลิกเพราะเหตุใด ถ้าหากการที่พวกเรายังยื้อคนๆหนึ่งที่หมดใจ

ด้วยการจะรักษาเขาไว้อยู่ สิ่งที่ได้กลับมาบางทีก็อาจจะเจ็ บกว่าการปลดปล่อยเขาไป เพราะฉะนั้น


เจ็ บครั้งเดียวแล้วจบ ดีกว่าจบเรื่อยไม่จบสักครั้ง เชื่อเถอะ "รักคนหมดใจ" มันปราศจากความสุขหรอก‬


เห ตุที่คนเคยรักกัน คบกันมานับเป็นเวลาหลายปี เมื่อทิ้งกันไป เพราะเหตุไรก็เลยหมดเยื่อใยเร็วปานนั้น!

เคยมีคนถามคำถามว่า อย ากรู้จังเพราะเหตุไรคนเคยรักกัน คบค้าสมาคมกันมานานนับเป็นเวลาหลายปี เมื่อเขาทิ้งไป

เพราะเหตุใดก็เลยหมดเยื่อใยเร็วปานนั้นไม่นึกถึงสมัยก่อนศูนย์รวมต่อสู้มาเลยหรือ?

คำตอบก็คือ

ถ้าเกิดคนธรรมดาธรรมดา ที่ยังมีความรู้สึกทางดีกว่าวิชาความรู้ด้านไม่ดี เขาจะคิดถึงอดีตที่มีพวกเราเสมอ

นั่นทำให้เขาเห็นคุณค่าตราบจนกระทั่งจะมีทุกวันนี้ แม้จะระอา รำคาญเราในบางครั้ง เขาก็มีอดีตกาลที่คอยเฝ้านึกถึง

ทำให้ไม่จากไปไหนแต่หากคนที่ทิ้งไปแล้วหมดเยื้อใยในทันที นั่นก็เพราะว่าเขามีความเ ล วในใจอยู่มากมาย

เป็นชนิดอ่อนแอทางจิตใจปรารถนาหนีออกไปให้พ้นๆจากภาวะที่เป็นอยู่

ไม่ต้องการที่จะอยากรับรู้ความรู้สึกของเรารวมทั้งคนที่อยู่รอบข้างว่าทรมาณสาหัสจากผลการกระทำของเขามากแค่ไหน

ยิ่งมีคนใหม่ด้วยแล้วทำให้อดีตกาลไม่เคยสำคัญอะไรกับเขาอีก หรืออีกนัยเป็น

เขาไม่เคยรักเราหรอก คนอย่างงี้เขารักตัวเองมากเกินกว่าจะแคร์ความรู้สึกผู้ที่รักเขา

หรือก็คือ...

เขาหมดเสน่ห์หาในตัวเราและไม่เห็นทางที่จะไปและใช้ชีวิตอยู่กับเราได้

เขาก็เลยไปแบบไม่หลงเหลือเยื่อใยอะไร ถึงแม้บางเวลามีลูกสอง สาม ไม่ถามถึง ไม่ส่งเสี ยก็เห็นได้บ่อยมาก


และก็มักหาเหตุผลเข้าข้างตัวเองเกื้อหนุนให้ตนเองผิดน้อยลงด้วยการโยนความผิดพลาดให้เราก็ได้

คนแบบงี้จึงต้องควรปล่อยไปมากยิ่งกว่ามาอาลัยอาวรณ์ เพราะเขามิได้คู่ควรกับพวกเราแม้แต่น้อย

มันบางทีก็อาจจะโชคดีกับเราก็ได้เนื่องจากว่าพวกเราได้มองเห็นตัวตนที่แท้จริงของเขา แม้สมัยก่อนจะร่วมสร้างต่อสู้

ปัญหาปัญหา แต่พอเขาร่ำรวยลืมตาอ้าปากได้ เขาก็เลือกจะไปอยู่กับคน

"ชีวิตผู้คนถ้าเกิดทำความดีมากพอย่อมได้รับประทานผลเงาะ หากมีความดีเลิศไม่เพียงพอย่อมได้รับประทานแม้กระนั้นเปลือกของเงาะ"

อย่ างไหนรสชาติมันจะหวานหอมกว่ากันล่ะ

มนุษย์เราทุกๆวันนี้หลงเปลือก หลงรูปเสี ยจนกระทั่งหลงลืมจิตใจ คุณความดี คนใดเลือกอย่ างไหนก็จะได้อย่ างนั้น

ผู้ที่ไม่ดี ไม่มีวันอยู่ร่วมกับคนดีไปได้หรอกเนื่องจากว่าศีลมันไม่เสมอ มันคิดก็ต่างทำก็ต่างแล้ว

เก็บความรักของเรามารักตัวเองและครอบครัวดีกว่าแล้ววันหนึ่งพวกเราจะขอบพระคุณเขาที่ทิ้งไป
ยื้อรัก
ขอบคุณบทความจาก https://freelydays.com/13148/